Afgelopen zaterdag was het dan zover. Heel de dag was ik al zenuwachtig maar ’s avonds was het dan echt zover. Ik had al een jurk en schoenen geregeld maar mijn vriend had helaas geen black tie in de kast hangen. We moesten dus eerst nog even shoppen voor hem. Gelukkig slaagde hij in 1 keer en waren we allebei klaar voor de avond. Na het avond eten nog even rustig zitten en dan toch nog te laat beginnen met omkleden. Maar met wat haast werk waren we toch nog ruim op tijd.
Schouwburg Kunstmin in Dordrecht was voor de avond de plek waar ik zou fotograferen. Een echte thuis wedstrijd dus we konden lopen naar de schouwburg. Daar aangekomen was mijn collega er ook al en samen verkenden we de schouwburg. Na de eerste sfeer foto’s gemaakt te hebben kwamen de eerste gasten al binnen druppelen. Mijn zenuwen waren gelukkig al iets gezakt maar spannend was het nog steeds.
Het Kerstgala van de Lions was nu echt begonnen! Terwijl het steeds drukker werd zette ik de eerste gasten op de foto. Terwijl ik regelmatig werd aangetikt voor het maken van een foto stapte ik ook op mensen af. De sfeer zat er al goed in! Rond kwart voor 9 werd aan alle gasten gevraagd om ene plek op te zoeken in de grote zaal van de schouwburg. Ik zocht een plek op terwijl mijn collega ook een plek opzocht. Tijdens de toespraak van de organisator van het Kerstgala steeg de spanning bij mij wel weer. Nog even en er zou een spetterend optreden gegeven worden. Ik ging eerst nog even naar de foyer. Maar daar waren zo weinig mensen dat ik wel weer naar de grote zaal kon. En net op tijd want daar was de aankondiging!
Jawel Miss Montreal trad op tijdens het Kerstgala! En wat een optreden zeg! En mijn zenuwen? Die waren weg na de eerste paar foto’s. Er was genoeg ruimte om gemakkelijk voor het podium heen en weer te lopen en dankzij de trapjes aan weerszijden va het podium kon ik ook foto’s maken die wat meer op ooghoogte waren. Lang kon ik niet op het trapje staan want ik had precies de box naast mijn oor. Maar ik wilde eigenlijk meer dat halverwege het trapje staan. Maar jeetje dat is best wel een interne drempel die je dan moet bedwingen zeg! Maar ik was zover, ik wilde het podium op om een nog betere foto te kunnen maken. Halverwege het trapje was ik dan, wel met de rok van mijn jurk in mijn handen want die was toch echt te lang om zomaar het trapje op te kunnen lopen. Ik had alleen wel het verkeerde moment uitgekozen om die interne drempel te bedwingen. Miss Montreal wilde namelijk door de zal heen lopen. Hihi daar sta je dan, moet ik verder lopen het podium op of weer terug. Het werd maar weer terug zodat ze de zaal in kon gaan.
Hihi ik was echt even overrompeld. Maar vooruit dan maar op een ander moment het podium op. Ik ging ook weer even de foyer in en maakte daar even een rondje. Maar de grote zaal bleef toch wel erg trekken hoor! Weer terug in de grote zaal stonden er meerdere mensen op het podium staan. Mijn collega was ook op het podium aan de zijkant op het tafereel vast te leggen. Achteraf hoorde ik dat Miss Montreal had aangegeven dat diegene die op het podium wilde komen erop mochten komen. Ontzettend leuk zeg! En voor mij gaf het ook de mogelijkheid om niet te opvallend het podium op te gaan. Zo ontzettende leuk zeg! Maar ik zag meteen de mogelijkheid om helemaal achter de band te gaan staan voor een aantal foto’s met het uitzicht dat Miss Montreal en de band had. Dit was absoluut het top moment voor mij op de avond!
Na het optreden gingen ik en mijn collega gezellig door met de gasten te fotograferen. Maar in mijn hoofd bleef ik enorm na genieten van het optreden! Voor mij was het de eerste keer dat ik een artiest kon fotograferen tijdens het optreden en kon gaan en staan waar ik wilde. Of beter gezegd durfde! Een zeer geslaagde avond dus!
